Odmiana imion i nazwisk na zaproszeniach ślubnych
Zaproszenie gości to na tle przygotowań ślubnych z pozoru bardzo łatwa sprawa. Jednak, gdy już wybierzemy zaproszenia i spiszemy listę uczestników, to zaczynają się problemy… Nie wiemy czy z wielką przyjemnością zapraszamy Jana Kowalski, czy Jana Kowalskiego. Odmiana niektórych imion i nazwisk może być zatem kłopotliwa dla Młodej Pary. Aby nie sprawić przykrości nikomu ze swoich gości, warto zaznajomić się z paroma zasadami.
Zasada odmiany imion
Wszystkie polskie imiona podlegają odmianie przez przypadki. Jedynym wyjątkiem jest Beatrycze. Należy również pamiętać o tym aby imię kobiety znajdowało się przed imieniem mężczyzny.
Zasady odmiany nazwisk
Według słownika PWN nazwiska podlegają odmianie, jeśli można przyporządkować nazwisko wzorcowi odmiany. Wybór wzorca zależy od:
- płci,
- narodowości,
- zakończenia fonetycznego
Nazwiska żeńskie
Zasadzie odmiany podlegają tylko nazwiska zakończone na –a.
Nazwiska o końcówce: -a, -ska, - cka, -dzka, -ewa, -owa odmieniają się jak przymiotniki, np. Ewa Zalewska (Zapraszamy Ewę Zalewską).
Nazwiska panieńskie kończące się na -ówna i –anka odmieniają się jak rzeczowniki, np. Katarzyna Kowalczykówna (Zapraszamy Katarzynę Kowalczykównę).
Resztę nazwisk zakończonych na -a odmienia się tak jak rzeczowniki pospolite o podobnym znaczeniu, np. Joanna Pojda (Zapraszamy Joannę Pojdę).
U kobiet nie odmieniamy nazwisk:
- zakończonych na spółgłoskę (np. Witosz),
- zakończonych na samogłoski inną niż „a” (np. Kolano),
- gdy przyjęły nazwisko po mężu w formie męskiej, co jest popularne za granicą (np. Anita Kowalski).
Nazwiska męskie
Zasadzie odmiany podlegają:
Nazwiska kończące się na –a, -o, które odmieniają się jak rzeczowniki pospolite, np. Jan Moniuszko (Zapraszamy Jana Moniuszkę).
Nazwisko kończące się na –e, -i, -y odmienia się jak przymiotnik, np. Krzysztof Poniatowski (Zapraszamy Krzysztofa Poniatowskiego).
Nazwiska kończące się na spółgłoskę, które odmieniają się jak rzeczowniki pospolite żywotne, np. Adam Słowik ( Zapraszamy Adama Słowika).
Nazwiska dwuczłonowe
W nazwiskach tych odmieniamy zawsze oba człony, np. Anna Kalinowska- Dąbrowska (Zapraszamy Annę Kalinowską- Dąbrowską).
Wyjątkiem są nazwiska, które są herbem lub przydomkiem, mają człon przymiotnikowy, czy pochodzenie obce, np. Maria Skłodowska-Curie (Zapraszamy Marię Skłodowską- Curie).
Nazwiska w liczbie mnogiej
Nazwiska kończące się w Mianowniku na samogłoskę –a, -e, -o oraz na spółgłoskę posiadają w odmianie końcówkę –owie, np. Anna i Piotr Pojda (Państwo Pojdowie).
Jeśli nazwisko jest w Bierniku to posiada w odmianie końcówkę –ów, np. Anna i Piotr Pojda (Zapraszamy Annę i Piotra Pojdów).
Dopuszczalna jest jednak forma - Zapraszamy Annę i Piotra Pojda.
Jak widać odmiana nazwisk nie jest taką łatwą sprawą, jak mogłoby się wydawać. Lepiej upewnić się dwa razy czy poprawnie wpisujemy imiona i nazwiska gości, aby uniknąć niepotrzebnych przykrości. Błędy w zaproszeniach są nieeleganckie, a tego na pewno chce uniknąć każda Para Młoda.
