Jakimi sposobami budować bliskość w związku?
Przed dwojgiem ludzi, którzy za chwilę staną się małżeństwem, stoi kolejne ważne zadanie – dopasowanie się do siebie oraz budowanie bliskości.
Czym jest dopasowanie w relacjach?
Dopasowanie jest etapem, które następuje w pierwszym okresie małżeństwa, czasami jest bardzo burzliwe a czasami przebiega jako zgodne porozumienie głównie za sprawą wzajemnej miłości i dobrej woli obu stron. Wśród pierwszych decyzji, nawet wśród par mieszkających od dłuższego czasu razem, podejmowane są podstawowe ustalenia: kto będzie utrzymywał rodzinę, a kto płacił za mieszkanie i prąd, kto będzie sprzątał i gotował.
Następuje podział obowiązków oraz dostosowanie codziennych rytuałów do stylu życia i pracy obojga. Określana jest również autonomia partnerów. Pojawiają się pierwsze spory i kłótnie. W tym okresie ważne jest wzajemne słuchanie i przedstawianie własnych potrzeb oraz umiejętność szukania konsensusu. To czas poszukiwań najskuteczniejszej drogi do wzajemnego zrozumienia się, ponieważ każdy człowiek jest inny, a nie ma uniwersalnych rad dających gotowy plan na udany związek.
Z każdym dniem ujawniają się nawyki wyniesione z dotychczasowego życia, które mogą być powodem kłótni i zadrażnień. Warto wówczas jasno określać nasze oczekiwania i mówić o zachowaniach, które wyprowadzają nas z równowagi. Kobiety unikają mówienia wprost, bojąc się urazić partnera. Mężczyźni nie chcą również zwracać swojej partnerce uwagi na drobiazgi, by nie być posądzonym o nieczułość i prostolinijność. Następuje zniechęcenie prowadzące do cichych dni i wzajemnego unikania się.
Zdaniem psychologów powinniśmy bez wahania i konkretnie powiedzieć partnerowi co nas denerwuje, zanim nawarstwiona złość wyzwoli przedłużające się niezadowolenie i obniżony nastrój. Tłumione emocje nieuchronnie prowadzą do nagłych wybuchów agresji niezrozumiałych dla otoczenia. W oczach partnera druga osoba – kiedyś najukochańsza, pogodna i zadowolona – obecnie jawi się jako wredna i kłótliwa. Nie rozwiązane sprawy powodują oddalanie się od siebie. Choć z czasem problemy odejdą w niepamięć, to jednak pozostaje nadal uczucie wzajemnego niezrozumienia.
Jak rozumiemy bliskość w związku?
Zdarza się, że bliskość w związku mylona jest z erotyzmem. Mówiąc o bliskości, musimy przypomnieć o czynnikach, bez których nie może istnieć miłość. Frederike Quien-Schütz (autorka „Testów” z zakresu poznawania siebie) wymienia trzy składniki miłości, stanowiące podstawę budowania bliskości: pozytywna ocena partnera (co najmniej trzy cechy, które lubię w nim), zachowane własnego „ja” (zachowuję własne pragnienia, osobowość i mówię o nich swojemu partnerowi otwarcie i bez obaw), realistyczne oczekiwania związane z partnerstwem (ci, którzy oczekują wszystkiego jednocześnie od partnera – szczęścia, bogactwa, wiecznej wierności i miłości, poczucia bezpieczeństwa, stabilizacji mogą tego nie otrzymać w komplecie, co spowoduje rozczarowanie lub rozpad związku).
Mieczysław Jaskulski (psychoterapeuta Laboratorium Psychoedukacji) w wywiadzie dla Stylu życia wyjaśnia: „(…) bliskość jest też rodzajem zaufania, kiedy mogę się odsłonić przed drugim człowiekiem i nie bać się zranienia. Wtedy można mówić o prawdziwym związku czy relacji, bo człowieka nie da się podzielić na pół i wybrać tylko tej jego części, która jest fajna, i z którą jest nam przyjemnie”.
Kiedy dorośniemy, warto zadać sobie pytanie, co faktycznie oznacza dla nas bliskość w relacjach rodzinnych. Jak ją rozumiemy, jak możemy być blisko innych, ale też jaka jest nasza potrzeba bliskości, zwłaszcza taka, w której możemy dawać, nie tylko brać. Definicja bliskości zawsze będzie subiektywna, bo odnosi się do naszych potrzeb.
Jak budować bliskość w związku?
Pierwszym krokiem w budowaniu bliskości jest dążenie do prawdy i zaakceptowanie siebie wraz ze swoimi mocnymi i słabymi stronami. Wyodrębnienie tego, co silne, ale również oswojenie się z własnymi słabościami. Działaniem odwrotnym jest tworzenie maski na co dzień i ukrywanie swoich słabości, prowadzące do zwiększania dystansu pomiędzy partnerami. Lęk przed bliskością powoduje nadmierną opiekuńczość wobec partnera, spełnianie jego wszystkich zachcianek w celu niedopuszczenia do rozstania, zapominanie o własnych potrzebach.
Częstym zachowaniem jest również unikanie wchodzenia w głębsze relacje i ograniczenie swoich kontaktów z partnerem, uciekanie przed emocjami, oschłość w okazywaniu uczuć wobec partnera lub wdawanie się w płytkie romanse niewymagające większego zaangażowania.
Otwierania się przed partnerem, to drugi krok w budowaniu bliskości. Sprzyja temu urzeczywistnienie swoich pragnień i marzeń, realizowanie się w pracy zawodowej czy w innych życiowych zadaniach. W tym etapie bliskość polega na możliwości swobodnej rozmowy ze swoim partnerem, odkrywaniu swoich poglądów bez obawy o niezrozumienie, wyszydzenie. To również oczekiwanie na wsparcie, konstruktywną krytykę z jednoczesnym zachowaniem poczucia bezpieczeństwa. Psycholodzy przestrzegają przed całkowitym uzewnętrznieniem się przed drugą osobą.
Każdy z nas powinien zachować pewną granicę prywatności dla zachowania dobrego samopoczucia i zdrowia psychicznego. Bliskość to zatem dawanie z siebie bez uszczerbku na swoim „ja” oraz potraktowanie bycia razem jako odważnego eksperymentu, w którym dajemy z siebie to co najlepsze, przy zachowaniu swojej osobowości.
